SUMMER INTERLUDE
Yönetmenliğini Ingmar Bergman'ın yaptığı filmin başrollerinde Maj-Britt Nilsson ve Birger Malmsten var.
Başarılı bir balerin olan Marie'nin gazeteci sevgilisiyle duygusal yakınlık kurmakta sorunları vardır. Bir gün Marie'ye postadan bir günlük gelir. Kimin gönderdiğini bilmese de günlüğün kime ait olduğunu bilmektedir. Günlüğün gelmesiyle Marie kendini 13 yıl öncesinin izlerini takip ederken bulur. Ve biz de genç Marie ile utangaç bir öğrenci olan Henrik'in trajik bir sonla biten yaz aşkını izlemeye başlarız.
Maj-Britt Nilsson filmde sergilediği oyunculuğuyla parlıyor. Oyuncu daha önce yine Bergman'la To Joy (Till glädje) adlı filmde birlikte çalışmıştı. Ayrıca Birger Malmsten ve Georg Funkquist de rollerinde gayet başarılı performanslar sergiliyorlar.
Filmde Bergman'ın gelecekte anlatmakta ustalaştığı ölüm, hayat, bireyin kendini izole etmesi, geçmişten kaçamamak, cinsellik, cinsel özgürlük, din gibi temaların izlerini ve gelişimini görüyoruz. Ayrıca filmde Bergman çok sevdiği iki şey olan sinema ve sahne sanatlarını da bir araya getiriyor (aynı şeyi gelecek birçok filmde de yapmıştır).
Teknik ve artistik açıdan da Bergman'ın insan yüzlerinin yakın çekimlerini kullanımında, ayna ve yansıma kullanımlarında, mizansende, sembolizm ve ses kullanımındaki ustalığını arttırdığını bu filmde görüyoruz. Bu arada filmde Bergman'ın hikaye anlatımında animasyonu kullandığı çok güzel bir sahne de var.
Ne zaman izlesem içime bir şekilde dokunan bu filmin sinematografisi Bergman'ın Sven Nykvist öncesi filmlerinin bir çoğunu çeken ve siyah-beyaz sinematografinin büyük ustalarından olan Gunnar Fischer'a ait.
İlgilisine...
Başarılı bir balerin olan Marie'nin gazeteci sevgilisiyle duygusal yakınlık kurmakta sorunları vardır. Bir gün Marie'ye postadan bir günlük gelir. Kimin gönderdiğini bilmese de günlüğün kime ait olduğunu bilmektedir. Günlüğün gelmesiyle Marie kendini 13 yıl öncesinin izlerini takip ederken bulur. Ve biz de genç Marie ile utangaç bir öğrenci olan Henrik'in trajik bir sonla biten yaz aşkını izlemeye başlarız.
Maj-Britt Nilsson filmde sergilediği oyunculuğuyla parlıyor. Oyuncu daha önce yine Bergman'la To Joy (Till glädje) adlı filmde birlikte çalışmıştı. Ayrıca Birger Malmsten ve Georg Funkquist de rollerinde gayet başarılı performanslar sergiliyorlar.
Filmde Bergman'ın gelecekte anlatmakta ustalaştığı ölüm, hayat, bireyin kendini izole etmesi, geçmişten kaçamamak, cinsellik, cinsel özgürlük, din gibi temaların izlerini ve gelişimini görüyoruz. Ayrıca filmde Bergman çok sevdiği iki şey olan sinema ve sahne sanatlarını da bir araya getiriyor (aynı şeyi gelecek birçok filmde de yapmıştır).
Teknik ve artistik açıdan da Bergman'ın insan yüzlerinin yakın çekimlerini kullanımında, ayna ve yansıma kullanımlarında, mizansende, sembolizm ve ses kullanımındaki ustalığını arttırdığını bu filmde görüyoruz. Bu arada filmde Bergman'ın hikaye anlatımında animasyonu kullandığı çok güzel bir sahne de var.
Ne zaman izlesem içime bir şekilde dokunan bu filmin sinematografisi Bergman'ın Sven Nykvist öncesi filmlerinin bir çoğunu çeken ve siyah-beyaz sinematografinin büyük ustalarından olan Gunnar Fischer'a ait.
İlgilisine...
