ANONYMOUS - SİNEMATOGRAFİK AÇIDAN KISA NOTLAR
Yönetmenliğini Roland Emmerich'in yaptığı bir fantezi politik komplo teorisini barındıran filmin görüntü yönetmeni Anna J. Foerster.
Film tamamı dijital Arri Alexa kamera ile çekilen ilk uzun metraj film. Aynı zamanda görüntü yönetmeni Foerster'ın da dijital olarak çektiği ilk uzun metraj film.
Anna Foerster lens olarak Arri/Zeiss Master Prime lensleri ve yine Arri'nin LWZ-1 zoom lensini (15.5-45mm T2.6) tercih etmiş.
Emmerich ve Foerster ilham olarak Johannes Vermeer'in puslu, gün ışığı ile aydınlanan resimlerini; Georges de La Tour'un mum ışığıyla aydınlanan kanvaslarını ve Elizabeth dönemi Tudor portrelerini almışlar.
Filmde Elizabeth ve Oxford'un katıldığı balo sahnesi için çift fitilli 300'den fazla balmumundan yapılmış mum kullanılmış. Ortaya gerçekten de görsel açıdan otantik ve etkileyici bir sahne çıkmış. Ama bu arada belirtmeliyim ki mumlardan ortaya çıkan duman set ekibinin nefes almasını zorlaştırırken dumanın difüzyon etkisi görüntü yönetmeni Foerster'i görsel anlamda memnun etmiş. Çünkü duman bir yandan dijital kameranın ve modern lenslerin keskinliğini(sharpness) azaltırken bir yandan da esinlendikleri tablolardaki o puslu atmosferi yaratmalarına olanak sağlamış. Foerster keskinliği azaltmak için lens üzerinde difüzyon filtreleri kullanmamış; onun yerine sis makinesi kullanarak ortamın atmosferini difüze etmiş ve elbette yine Elizabeth dönemi tablolarındaki gibi otantik puslu bir görüntü elde etmiş.
Filmin hikâyesi uzun dönemlere yayılıyor. Foerster her döneme farklı bir görsel yaklaşım getirmiş. Örneğin: hikâyenin başlarındaki (kronolojik açıdan/flashbackler de diyebiliriz) sahnelerde canlı ve parlak renkler kullanılmış, Elizabeth ve Oxford'u çevrelerinden yalıtmak için telefoto lensler tercih edilmiş; kamera ise akıcı bir şekilde hareket ediyor. Ancak hikâyenin "şimdiki" zamanında görüntüye soğuk renkler hakim, kamera daha çok sabit duruyor ve geniş açı lensler kullanılmış.
Foerster tüm gece sahnelerini 1280 ASA'da T2.8'de; gündüz iç mekanları ise 800 ASA'da T4.5-T5.6 arasında çekmiş.
Gerçekten de yönetmen Emmerich ve sinematograf Foerster esinlendikleri ressamların resimlerindeki gibi bir aydınlatmayı filme aktarabilmişler. Eğer sinematografi ve aydınlatma ile ilgileniyorsanız bence filme bir göz atmalısınız. İlgilisine...
Film tamamı dijital Arri Alexa kamera ile çekilen ilk uzun metraj film. Aynı zamanda görüntü yönetmeni Foerster'ın da dijital olarak çektiği ilk uzun metraj film.
Anna Foerster lens olarak Arri/Zeiss Master Prime lensleri ve yine Arri'nin LWZ-1 zoom lensini (15.5-45mm T2.6) tercih etmiş.
Emmerich ve Foerster ilham olarak Johannes Vermeer'in puslu, gün ışığı ile aydınlanan resimlerini; Georges de La Tour'un mum ışığıyla aydınlanan kanvaslarını ve Elizabeth dönemi Tudor portrelerini almışlar.
Filmde Elizabeth ve Oxford'un katıldığı balo sahnesi için çift fitilli 300'den fazla balmumundan yapılmış mum kullanılmış. Ortaya gerçekten de görsel açıdan otantik ve etkileyici bir sahne çıkmış. Ama bu arada belirtmeliyim ki mumlardan ortaya çıkan duman set ekibinin nefes almasını zorlaştırırken dumanın difüzyon etkisi görüntü yönetmeni Foerster'i görsel anlamda memnun etmiş. Çünkü duman bir yandan dijital kameranın ve modern lenslerin keskinliğini(sharpness) azaltırken bir yandan da esinlendikleri tablolardaki o puslu atmosferi yaratmalarına olanak sağlamış. Foerster keskinliği azaltmak için lens üzerinde difüzyon filtreleri kullanmamış; onun yerine sis makinesi kullanarak ortamın atmosferini difüze etmiş ve elbette yine Elizabeth dönemi tablolarındaki gibi otantik puslu bir görüntü elde etmiş.
Filmin hikâyesi uzun dönemlere yayılıyor. Foerster her döneme farklı bir görsel yaklaşım getirmiş. Örneğin: hikâyenin başlarındaki (kronolojik açıdan/flashbackler de diyebiliriz) sahnelerde canlı ve parlak renkler kullanılmış, Elizabeth ve Oxford'u çevrelerinden yalıtmak için telefoto lensler tercih edilmiş; kamera ise akıcı bir şekilde hareket ediyor. Ancak hikâyenin "şimdiki" zamanında görüntüye soğuk renkler hakim, kamera daha çok sabit duruyor ve geniş açı lensler kullanılmış.
Foerster tüm gece sahnelerini 1280 ASA'da T2.8'de; gündüz iç mekanları ise 800 ASA'da T4.5-T5.6 arasında çekmiş.
Gerçekten de yönetmen Emmerich ve sinematograf Foerster esinlendikleri ressamların resimlerindeki gibi bir aydınlatmayı filme aktarabilmişler. Eğer sinematografi ve aydınlatma ile ilgileniyorsanız bence filme bir göz atmalısınız. İlgilisine...
Kaynak: ASC Magazine (Eylül 2011)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder