CHARULATA
Satyajit Ray'in yönettiği ve senaryosunu Rabindranath Tagore'nin Nastanirh (Yıkık Yuva) adlı kısa hikâyesinden uyarladığı filmin başrollerinde Madhabi Mukherjee, Soumitra Chatterjee ve Shailen Mukherjee var.
Charulata işkolik gazete editörü kocası Bhupati'nin yokluğunda günlerini evde yalnız geçirirken yalnızlığını en büyük tutkusu olan edebiyatla dindirmektedir. Kocasının şair kuzeni Amal'ın eve gelmesiyle Charulata'nın hayatı renklenir ve zamanla Amal'a karşı içinde hisler büyümeye başlar.
Charulata'da Satyajit Ray'in kamerası bir hayli hareketli. Filmin; hikâyeye, karakterlerin duygularının aktarımına hizmet eden başarılı bir kamera çalışması var. Kamera genelde dolly(şaryo) üzerinde hareket ediyor, sabit olduğu zamanlarda da pan-tilt yaparak ya da dikey olarak yükselip-alçalarak yine bir hareket içerisinde. Ayrıca Satyajit Ray bu filmle birlikte ilk kez zoom lens kullanmaya başlamış. Ray zoom lensten yaratıcı bir şekilde, kullanımını abartmadan yararlanmış. Zoom lensi örneğin; karakterlerin olaylara verdikleri ani duygusal tepkilerde, karakterlerin bakış açılarında(POV) odaklandıkları şeylerde, karakterlerin iç dünyaya/hayale geçişlerinde ve elbette dolly(şaryo) rayının uzunluğunun yetmediği anlarda kullanmış. Filmin görüntü yönetmeni Satyajit Ray'in ilk filminden beri birçok kez birlikte çalıştığı Subrata Mitra.
Ayrıca görsel açıdan Ray'in o klasikleşmiş sıkıntılı, sembolik fırtına sahnelerini ve filmin fotoğrafik dondurulmuş karelerden(freeze frame) oluşan final montajını da belirtmeyi unutmayayım. Etkili bir görsel anlatım çalışması...
Filmde Satyajit Ray'in Bengal edebiyatının klasik ve modern yazarlarına verdiği referanslarla birlikte Ray'in klasik temalarından olan eski-yeni çatışmasının yansıması olarak geleneksel kadın ile modern kadın karşılaşması, kadının iş ve sanat dünyasına dahil olması, hümanizm ve liberal politikalar da filmde işlenen alt temalardan.
Charulata, Satyajit Ray'in imzasını attığı izlemesi büyük bir haz veren nice önemli klasikten biri.
Charulata işkolik gazete editörü kocası Bhupati'nin yokluğunda günlerini evde yalnız geçirirken yalnızlığını en büyük tutkusu olan edebiyatla dindirmektedir. Kocasının şair kuzeni Amal'ın eve gelmesiyle Charulata'nın hayatı renklenir ve zamanla Amal'a karşı içinde hisler büyümeye başlar.
Charulata'da Satyajit Ray'in kamerası bir hayli hareketli. Filmin; hikâyeye, karakterlerin duygularının aktarımına hizmet eden başarılı bir kamera çalışması var. Kamera genelde dolly(şaryo) üzerinde hareket ediyor, sabit olduğu zamanlarda da pan-tilt yaparak ya da dikey olarak yükselip-alçalarak yine bir hareket içerisinde. Ayrıca Satyajit Ray bu filmle birlikte ilk kez zoom lens kullanmaya başlamış. Ray zoom lensten yaratıcı bir şekilde, kullanımını abartmadan yararlanmış. Zoom lensi örneğin; karakterlerin olaylara verdikleri ani duygusal tepkilerde, karakterlerin bakış açılarında(POV) odaklandıkları şeylerde, karakterlerin iç dünyaya/hayale geçişlerinde ve elbette dolly(şaryo) rayının uzunluğunun yetmediği anlarda kullanmış. Filmin görüntü yönetmeni Satyajit Ray'in ilk filminden beri birçok kez birlikte çalıştığı Subrata Mitra.
Ayrıca görsel açıdan Ray'in o klasikleşmiş sıkıntılı, sembolik fırtına sahnelerini ve filmin fotoğrafik dondurulmuş karelerden(freeze frame) oluşan final montajını da belirtmeyi unutmayayım. Etkili bir görsel anlatım çalışması...
Filmde Satyajit Ray'in Bengal edebiyatının klasik ve modern yazarlarına verdiği referanslarla birlikte Ray'in klasik temalarından olan eski-yeni çatışmasının yansıması olarak geleneksel kadın ile modern kadın karşılaşması, kadının iş ve sanat dünyasına dahil olması, hümanizm ve liberal politikalar da filmde işlenen alt temalardan.
Charulata, Satyajit Ray'in imzasını attığı izlemesi büyük bir haz veren nice önemli klasikten biri.
İlgilisine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder